«Мин мәктәп йортын хәтерлим, hәм ул минем төшемә еш керә…»

Ак стеналар, биек каеннар, иске агач койма белән әйләндереп алынган кечкенә бакча, балалар көлүе, иске спорт залы hәм зур тәрәзәле иркен, якты сыйныфлар. Кечкенә, уңайлы бина, бәхет hәм тормыш урыны, менә нинди иде ул минем башлангыч мәктәбем! Игелекле hәм зирәк укытучылар арасында узган беренче мәктәп елларымны hәрвакыт зур мәхәббәт hәм шатлык белән искә алам. Һәм менә инде үземнең яраткан якты сыйныфыма керүем беренче тапкыр гына минем төшемә керми…

Бина юк инде, әмма башлангыч мәктәп рухы hәм иң мөhимнәре әлегә бинада күп еллар эшләгән hәм бу hөнәргә үзләрен яңа гына багышлаган педагоглар күңелендә саклана. Минем беренче укытучым Зоя Никоноровна Федорова булды, тик күп еллар узгач кына, «Ни өчен ул педагог hөнәрен сайлаган?» — дигән сорау туды. Минем бу кешеләр, искиткеч зур hәм ачык йөрәкле хатын-кызлар турында сөйлисем килө. Һәм ни өчен алар бу һөнәрне сайлаган, дигән сорауга җаваплар табарга телим. Аларның тормышында иң якты hәм истә калырлык нәрсә булган? Кем үрнәк булган, нәрсә сәбәпче булган? Сораулар күп, җаваплары да күп. Әмма барлык педагогларны да бер нәрсә берләштерә — алар hөнәргә яратып килгән!

Людмила Александровна Борисова: «Һөнәр сайлавыма беренче укытучым йогынты ясады. Бу һөнeр миңа мәңгелек күңел яшьлеге hәм хәтта 60 яшьтә дә балачак тойгылары бирде. Yземнең гаиләмне яратам, авырлыкларга да карамастан, укучыларымны hәм эшемне яратам. Буш вакытымда шигырьләр иҗат итәргә hәм шаяртырга яратам».

Зоя Никоноровна Федорова: «Һөнәр сайлауга беренче укытучыма мәхәббәт, аның матур почеркы, мел белән тактага язуы йогынты ясады. Диктантлар тикшерергә, журналга укучылар исемлеген язарга, математиканы укытырга яратам. Һөнәр миңа үз-үземә ышаныч, мин белем бирә алам hәм горур Педагог исемен йөртә алуыма шатлык бирде".

(Тулырак мәгълүматны 19 февральнең 15нче санында укыгыз).